In veel onderdelen wordt gebruik gemaakt van unidirectioneel (UD) koolstofband. Dit materiaal heeft twee nadelen; ten eerst is het erg dicht, waardoor luchtbelletjes niet meer zo makkelijk door het laminaat kunnen uitwijken als het met hars is doordrenkt. Ten tweede zitten er harde draadjes in die een dwarsverbinding vormen en de koolstof bij elkaar houden, maar ook erg stijf zijn en aan de randen uitsteken. Deze twee factoren maken het lamineren lastig, waardoor ik helaas bij de eerste poging alle koolstofbanden van de ene kant er weer uit moest halen en ze niet meer kon gebruiken.
Ik had teveel hars op de UD banden gesmeerd, omdat ik bang was voor luchtbelletjes onder de banden. Dit risico is tamelijk groot, omdat er 9 lagen band op elkaar komen te liggen. De te natte banden verschuiven natuurlijk gemakkelijk ten opzichte van elkaar, waardoor de onderste lagen omhoog gedrukt werden bij het aanstrijken. De andere kant heb ik een beetje minder hars gebruikt, waardoor ze wel bleven liggen. Nadat dit klaar was toch maar besloten om de banden uit de eerste rand weer weg te halen, omdat de banden nauwelijks meer op de rand lagen, waar ze horen. Nadat ik het een uur later uiteindelijk toch naar mijn zin voor elkaar had, was ik licht geirriteerd. Daardoor heb ik niet zo goed meer opgelet en heb ik de drie laagjes glasvezel vergeten, die over het begin zouden moeten.
Na het uitharden bleek er ook een grotere luchtbel onder de laatste laag glasmat te zitten, in de boven hoek in beeld. Daarom moet de glasmat boven de luchtbel weer weggefreest worden en de laag moet dan met voldoende overlapping weer opnieuw erover gelamineerd worden. En daarna natuurlijk de drie andere vergeten laagjes er overheen.
ls10st 