Doordeweeks is Bernd Dolba langs gekomen om metingen te doen en problemen met zijn transponder antennes op te lossen. Natuurlijk komt ook zijn Flarm antenne ter sprake en het blijkt dat we last hadden van een kleine taalbarrière. Ik had de antenne op de schaal van het staartvlak gelamineerd en daar blijkt deze antenne niet tegen te kunnen, hij moet namelijk vrijstaand in het midden van het staartvlak opgesteld worden. Bernd meet met zijn kastje de antenne door en het blijkt inderdaad dat het laminaat het frequentiebereik van de antenne behoorlijk heeft verschoven. Daarom snij ik de antenne direct van de schaal los, met de hoop dat hij nog te redden is. Ook na het losbreken is de antenne nog niet in orde, maar het dunne laminaat kan vrijwel volledig weer van de antenne af worden gepeld. Daarna is hij bijna weer de oude, na een paar maal de puntjes van de antenne wat ingekort te hebben zegt Bernd dat hij weer ok is. Gelukkig, want die printplaten zijn vrij prijzig…
Nu moeten alleen de harsresten nog worden weg gefreest.
Tijdens het weekend zijn we met vrienden in de sneeuw aan het spelen in het noordelijke zwarte woud. De jongens zijn echter fanatiek en lijmen de spanten en ribben van het staartvlak.
De contouren van de dubbele staarttank zijn al herkenbaar. De stootstangen voor de hoogteroerbesturing liggen er voor de vorm los in.
Sneeuw in het zwarte woud… Jaja, lok je daar iedereen mee?
Niet iedereen, alleen alle Barten… En een enkele Hilde…